ඉන්දීය ධීවරයින් කච්චතිව් දූපත සිය ට්‍රෝලිං කර්මාන්තය සඳහා සතියට දින තුනක් මධ්‍යස්ථානය ලෙස භාවිත කිරීමට ඉල්ලා ඇත . මෙම ට්‍රෝලින් කර්මාන්තය දිගු කලක් තිස්සේ පවතින ගැටලුවක් වන අතර එය අපගේ සාගර සම්පත්වලට සැලකිය යුතු තර්ජනයක් එල්ල කරයි.මෙය වසර 50 පමණ කාලයක් තිස්සේ සිදුවන අතර මේ පිළිබඳ නොයෙකුත් සාකච්ඡා සිදුකලද, බලගතු ව්‍යාපාරික අවශ්‍යතා මත මෙම ට්‍රෝලිං කර්මාන්තය දිගටම සිදුවෙමින් පවතී.

සාපේක්ෂ වශයෙන් නොගැඹුරු යාපනය මුහුද, ගැඹුරු මුහුදේ මසුන් ඇල්ලීමේ ක්‍රම සඳහා නුසුදුසු ය. කෙසේ වෙතත්, මෙම කලාපය විශාල හා කුඩා ඉස්සන් වලින් පොහොසත් වන අතර එමඟින් ධීවර ජනතාවගේ ආර්ථිකය මෙන්ම ජාතික ආර්ථිකය ද සැලකිය යුතු ලෙස ඉහළ නැංවිය හැකිය. දැනට ශ්‍රී ලංකාවේ ට්‍රෝලින් තහනම් කිරීම නිසා දේශීය ඉස්සන් කර්මාන්තයේ විභව වර්ධනයට බාධාවක් වී ඇත. අනෙකුත් රටවල ට්‍රෝලිං තහනම් කිරීම වෙනුවට නියාමනය කර ඇත. ලොව පුරා බොහෝ රටවල් ට්‍රෝලින් තහනම් කර නැත. ඒ වෙනුවට ඔවුන් ධීවර ප්‍රදේශ බෙදාගනිමින් මෙම කර්මාන්තය කළමනාකරණය කරයි. ශ්‍රී ලංකාවේ ද මන්නාරමට දකුණින් ප්‍රදේශයක් ට්‍රෝලිං සඳහා වෙන් කරන ලදී. අවාසනාවකට, මෙම ව්‍යාපෘතිය අවලංගු කරන ලද අතර, එමඟින් නියාමනය කරන ලද සහ තිරසාර ට්‍රෝලින් සඳහා අවස්ථාවක් අහිමි විය.

ට්‍රෝලිං සම්බන්ධයෙන් අණපනත් සහ රෙගුලාසි සකස් කිරීමේදී, මාර්ගෝපදේශ පැහැදිලිව සඳහන් කිරීම ඉතා වැදගත් වේ. මෙම ගැටලුව අවම කිරීම සඳහා එක් ප්‍රවේශයක් වන්නේ ශ්‍රී ලාංකික ධීවරයින් නියාමනය කරන ලද ට්‍රෝලින් කර්මාන්තයේ යෙදීමට දිරිමත් කිරීමය. එමගින් ඉන්දීය මැදිහත්වීම් අවම කරගත හැක. මෙමගින් දේශීය ධීවරයින්ට සමුද්‍ර සම්පත් සංරක්ෂණය කරන අතරම මෙම ප්‍රායෝගික භාවිතයෙන් ප්‍රතිලාභ සැලසෙනු ඇත.

නැතහොත් දෙවන විකල්පය ලෙස, රටවල් ද්විත්වයම ට්‍රෝලිං කර්මාන්තය අධීක්ෂණය සහ නියාමනය කරමින්, ඉන්දියාව සමඟ සහයෝගී ප්‍රයත්නයක් ස්ථාපිත කළ හැකිය. ඉන්දියාවේ ඉස්සන් කර්මාන්තය වාර්ෂික අපනයනය දළ වශයෙන් ඩොලර් බිලියන 2 උපයන අතර, ඔවුන්ගේ සමස්ත ධීවර ආදායම ඩොලර් බිලියන 8 ට ආසන්න සැලකිය යුතු දායකත්වයක් සපයයි. එහෙත් ශ්‍රී ලංකාවේ සමස්ත අපනයන ආදායම ඩොලර් මිලියන 300ක් පමණ වේ. අපගේ බහුල සාගර සම්පත් සැලකිල්ලට ගෙන බැලීමේදී එවැනි විෂමතාවයක් දැකීම කණගාටුවට කරුණකි. එබැවින් සමතුලිත සහ සහයෝගී ප්‍රවේශයක් අනුගමනය කිරීමෙන් ශ්‍රී ලංකාවට එහි ධීවරයන්ගේ ආර්ථික යහපැවැත්ම ඉහළ නංවන අතරම සාගර සම්පත් ආරක්ෂා කර ගත හැක.